Predsjednik Odbora za standardizaciju srpskog jezika Srpske akademije nauka i umetnosti Sreto Tanasić ističe da se ''praznik nad praznicima'' može nazivati i Uskrs i Vaskrs, ali da treba insistirati da čestitke budu pisane na ćirilici.

On pojašnjava da je pojam Uskrs – čisto srpski narodni, dok je Vaskrs crkvenoslovenski ili srpska varijanta staroslovenskog, odnosno crkvenoslovenskog koji su osmislili Ćirilo i Metodije.

"Ako ćemo preciznije, Vaskrs je mješavina srpskog narodnog i srpskoslovenskog odnosno crkvenoslovenskog. Ovo `Va` je crkvenoslovenski, a ovo `skrs` je srpski, jer ako bismo hteli čisto da bude crkvenoslovenski onda bi to bilo `Vaskrsenije`, a mi ne kažemo Vaskrsenije, već obično kažemo Uskrs”, pojašnjava Tanasić.

Prema njegovim riječima, i jedno i drugo je pravilno i ne treba “protjerivati ni Uskrs kao srpski narodni, ni Vaskrs”.

Tanasić napominje da je to isto kao kad se kaže “U ime Oca i Sina i Svetoga Duha” ili “Va imje Oca i Sina i Svetoga Duha”.

On ukazuje da se jedino prilikom čestitanja kaže “Hristos Vaskrse!” i odgovara sa “Vaistinu Vaskrse!” zato što je to zaista crkveni pozdrav.

“Da podvučemo da je i Uskrs i Vaskrs sasvim dozvoljeno kada govorimo o našem srpskom slavljenju Hristovog uskrsnuća i vaskrsnuća. Nemamo razloga da govorimo da je nešto neprihvatljivo”, napominje Tanasić.

On, međutim, naglašava da je neprihvatljivo da Srbi pišu na latinici kada razmjenjuju pisane čestitke za Vaskrs ili Uskrs.

“Nažalost, na sve strane čitamo i dobijamo čestitke na latinici za ovaj praznik i vidimo svuda po izlozima natpise na latinici”, upozorava Tanasić.

On naglašava da, upravo kao što su pravoslavni praznici bili u vrijeme ateizma u velikoj mjeri potisnuti, pa su sada obnovljeni i slave se, Srbi treba i ćirilicu da ožive i vrate je na mjesto koje joj pripada.

“Nema nijednog razloga da se mi odričemo ćirilice uopšte, a pogotovo kada je reč o pisanju naših najvećih pravoslavnih hrišćanskih praznika. Nedopustivo je i ničim se ne može pravdati isterivanje ćirilice iz srpskog naroda i jezika”, kategoričan je Tanasić.

On navodi da su veliki pravoslavni praznici utkani i u srpsku književnost i srpski duh, kao i da su nadživjeli vrijeme ateizma, a da je sam Vaskrs ili Uskrs poseban, jer je riječ o prazniku pobjede.

“Pokazalo se kroz istoriju od 2.000 godina da Božije delo ništa ne može zameniti i da se, Bogu hvala, ne može proterati”, kaže Tanasić.