Dragoljub N. Avramović je rođen 1901. u Selevcu, kod Smederevske Palanke. Završio je Medicinski fakultet u Berlinu. Bio je specijalista za bolesti zuba i usta od 27. novembra 1930.

Ukazom od 3. januara 1928. proizveden je u sanitetskog poručnika, a unaprijeđen u čin sanitetskog kapetana druge klase 1932, sanitetskog kapetana prve klase 1935. i sanitetskog majora 1939.

Aktivnu vojnu službu vršio je kao sanitetski poručnik i sekundarni ljekar u Hirurškom odjeljenju Stalne vojne bolnice Vrbaske divizijske oblasti u Banjaluci od januara 1928. do oktobra 1929. Šefa Hirurškog odjeljenja ove bolnice zastupao je od novembra 1928. do aprila 1929. Na ličnu molbu je 20. septembra 1929. premješten u Skoplje.

Nisim Alhalel, rođen 1901. u Leskovcu, završio je Medicinski fakultet u Beogradu 1927. Kao privatni ljekar, 1928. proizveden je u aktivnog sanitetskog poručnika. U čin sanitetskog kapetana druge klase unaprijeđen je 1932, sanitetskog kapetana prve klase 1935. i sanitetskog majora 1939.

Od jula 1928. do februara 1931. radio je kao ljekar 9. pješadijskog puka, od februara 1931. do marta 1935. kao ljekar 33. pješadijskog puka u Banjaluci, a od marta 1935. do decembra 1936. kao sekundarni ljekar Unutrašnjeg odjeljenja Vrbaske stalne vojne bolnice u Banjaluci. Za upravnika Privremene vojne bolnice u Otočcu postavljen je 11. decembra 1936.

Dr Miloš Aranicki (Stara Pazova, 1900 - Novi Sad, 1994), studije medicine završio je u Beču 1925. Specijalizovao je epidemiologiju i radio kao univerzitetski profesor. Bio je oženjen Danicom, kćerkom istoričara dr Vase Glušca iz Banjaluke.

Izvjesno vrijeme je radio u Pasterovom institutu u Novom Sadu, a zatim na Bakteriološko-epidemiološkom odjeljenju Higijenskog zavoda u Novom Sadu, odakle je premješten u Bihać. Poslije kratkog rada u Domu narodnog zdravlja u Bihaću, premješten je januara 1930. u Higijenski zavod u Zagrebu, a zatim u Higijenski zavod u Banjaluci. Iz Banjaluke je 17. juna 1932. premješten u Higijenski zavod u Novom Sadu.

Zbog rada u komunističkom pokretu otpušten je iz državne službe i suđeno mu je pred Sudom za zaštitu države (1935). Usljed nedostatka dokaza je oslobođen. Septembra 1937. podnio je ostavku na državnu službu i profesionalni rad nastavio u privatnoj bakteriološkoj laboratoriji kod dr Petra Švarca u Novom Sadu.

Po izbijanju Drugog svjetskog rata prešao je u Beograd, gdje je radio na suzbijanju pjegavca, malarije i drugih zaraznih oboljenja u Srbiji. Jedno vrijeme je bio u koncentracionom logoru. Od 1944. nalazio se u partizanima. Kraj rata dočekao je u činu potpukovnika i glavnog epidemiologa Treće armije.

Poslije rata radio je kao profesor na Medicinskom fakultetu u Sarajevu, gdje je rukovodio institutima i katedrama za higijenu, socijalnu medicinu i epidemiologiju, a jedno vrijeme je obavljao i funkciju direktora Centralnog higijenskog zavoda u Sarajevu. U 1963. prešao je u Novi Sad, gdje je bio šef Katedre za epidemiologiju Medicinskog fakulteta (1963-1969), dekan Medicinskog fakulteta (1964-1965), direktor Zavoda za zdravstvenu zaštitu Vojvodine (1963-1965) i direktor Epidemiološkog instituta u Novom Sadu. Penzionisan je 1965.

Njegovo naučno i stručno interesovanje bili su bjesnilo, pjegavac, povratni tifus i nefropatija. Objavio je oko 30 radova u domaćim i stranim medicinskim časopisima.

Olga Aleksejevna Aristarhova završila je Ženski medicinski institut u Sankt Peterburgu 1911. Kao bakteriolog bila je saradnik Gradske laboratorije Petropavlovske bolnice u Sankt Peterburgu (1909-1910), a učestvovala je 1912. u ekspediciji na izučavanju epidemije kuge na jugoistoku Rusije.

Za vrijeme Prvog svjetskog rata bila je stariji ljekar Zemaljskog saveza za transport inficiranih vojnika sa Zapadnog fronta (1915-1917). Osnovala je i laboratoriju za opsluživanje bolnica Sjevernog fronta u Jurjevu. Radila je kao saradnica Centralnog bakteriološkog instituta u Moskvi (1917-1919).

U ljeto 1919. izbjegla je u Ukrajinu, a zatim na Krim. U Jalti je formirala bakteriološku laboratoriju za opsluživanje vojnih bolnica.

U jesen 1920. evakuisana je u Kraljevinu SHS. Kao bakteriolog je radila u Državnom bakteriološkom institutu u Zagrebu (1921) i kao šef Bakteriološke stanice u Subotici (1922-1925). Krajem 1925. premještena u Banjaluku, gdje je obavljala dužnost šefa Stalne bakteriološke stanice od 12. decembra 1925. Poslije toga je radila kao bakteriolog u Burgasu, u Bugarskoj (1926-1929). Otpuštena je 1929, bez prava na rad u državnoj službi, kad je odbila da primi bugarsko državljanstvo. Po povratku u Kraljevinu Jugoslaviju radila je kao bakteriolog u Beogradu (1936-1937).

(GLAS)